Peki siz bu hüzün hissinin bazen sebepsizce gelerek tüm gününüzü mahvetmesinin nedenlerinin ne olduğunu hiç düşündünüz mü?
Oldukça can sıkıcı bir durum olan ve vakit zaman yoklayan bu tip üzüntünün nedenlerine gelin haydi daima birlikte bir bakalım.
Sebepsiz yere bir anda gelip üstünüze bir kasvet edasıyla çöken o hüznün nedeni depresyon olabilir.
Depresyondaki insanların üzgün olmasalar bile üzerlerinden atamadıkları, açıklayamadıkları bir üzüntüleri olduğu biliniyor. Zati bu da depresyonun en temel belirtilerinden biri.
Ancak açıklayamadığınız, nedensiz ıstırabınızın nedeni şayet depresyonsa her vakit üzgün hissedersiniz. Yani ıstırabınız makul bir mühlet sonra sıklaşır ve kalıcı hale gelir diyebiliriz. Natürel ki depresyondaysanız hayatınızda kalıcı hale gelen kederin dışında öbür belirtilere de gereksiniminiz olacağı için kendinize, ‘üzülüyorum o halde depresyondayım’ tanısı koymakta ivedi etmeyin; ki aslında teşhis için bir doktora görünmeye gereksiniminiz olduğunu da unutmayın.
Ara orta sebepsiz yere üzülüyorsanız tahminen de yalnızca ruh hali çabuk değişen birisinizdir.
Bir anda üzgün hisseden biriyseniz ruh halinizde süratli değişimler yaşanıyor olabilir. Mesela bipolar bozukluk yaşayan insanların mani ve hipomani devirlerinden geçtiği bilinir. Bu bozukluğa sahip şahıslar, bu periyotlardan sonra da birden depresyon atakları yaşayabilirler.
Yine de her ruh hali çabuk değişen kişinin bipolar olmadığını söylemek gerekiyor. Mesela karakteristik olarak keyifli, üzgün, dingin olan insanların da olduğunu unutmayalım. Diyelim ki hassas bir insansınız ve empati duygunuz çok gelişmiş, o halde toplumsallaşma sürecinde karşılaştığınız birden fazla şeye karşı daha hassas olacağınız için üzgün olmak mizacınız haline gelebilir.
Sık sık üzgün hissetmenin arkasında dış etrafa yönelik itimat sorunu ve şahsa mahsus travmatik tecrübeler yatıyor olabilir.
Kolay kolay kimseye güvenemeyen birisi, içinde hayli derin bir melankoli hissedebiliyor. Bu nedenle de ıstırap bu kişinin hayatının bir modülü haline gelebiliyor. Bilhassa insanlara pek güvenmeyen biriyseniz, insan bağlarının belgisiz seyrine rağmen hüzünlü hissetmeniz olağandır.
Birine inancınca o inancın karşılık bulmaması da sonuçta ıstırap hissine yol açabiliyor ve bunu sık yaşayan biri için hüznün kalıcı hale gelmesi kaçınılmaz olabiliyor. Böylece bu sorunu yaşayan kişinin toplumsal hayattan kendini soyutladığı görülebilir. Hatta güveni kırılmış birden fazla insanın beşerlerle ilgi kurmaktan kaçınarak kendini yalnızlaştırdığı bile sıkça karşımıza çıkan durumlar ortasında. Bir de beşerler çocukluk yıllarında travmatik tecrübeler yaşadıklarında, travma tecrübesinin bıraktığı ‘hisse’ takılıp kalabiliyorlar; ki bu his çoğunlukla travma yaşayan kişinin yaşadıkları için kendini suçlamasından kaynaklanan sebepsiz bir hüzün olabiliyor.
Mevsimler de üzebilir!
Üzüntünüzün nedeni, kısalan günler olabilir. Mesela ilkbahar ve yaz aylarında, güneşli ve uzun günlerde insanların kendilerini daha uygun hissettikleri görülür. Sonbahar ve kış aylarına geldiğimizde havaların kasvetinden midir nedir, güçler biraz daha düşer. Bu mevsimlerde soğuk günler geçirmeye başlamak, mevsimlerle birlikte ortaya çıkan mevsimsel duygulanım bozukluğuna yol açabilir. Keza bu da genelde hüzne ve hüzne yol açar diyebiliriz.
Kaynaklar: 1, 2
