Hepimiz orta sıra çok acıkabiliyoruz. Bazen iki ya da üç kişilik yemeği afiyetle yiyip karnımızı doyurduğumuz bile oluyor. Pekala 15 kişilik yemek yiyebilir misiniz, hem de bir oturuşta! Bu sorular size saçma gelebilir fakat 18. yüzyılda yaşamış olan Tarrare isimli bir adam için 15 kişilik bir yemek sıradan bir öğündü. Hatta Tarrare bu yemeği yiyor ve çok geçmeden tekrar acıkıyordu çünkü bir türlü doymak nedir bilmiyordu.
Tarrare’nin sorunu çok yemek değildi, o asla doymuyordu. O denli ki hastalardan çekilen kanları içiyor ve hatta morgdaki ölülerden modüller kesip yiyordu. Şov maksadıyla canlı kedi ve köpekleri bile kemikleri kalana kadar yemişti. Hayır, akıl sıhhati büsbütün yerindeydi; yalnızca çok garip bir bedeni vardı. Hatta bu nedenle Fransız ordusu için ajanlık yapmayı bile denedi. Gelin Tarrare isimli asla doymayan bu adamın sıra dışı kıssasına yakından bakalım.
Doymadığı için konuttan kovulan bir çocuk:
Kesin olarak bilinmemekle birlikte 1792 yılında Fransa’da doğduğu düşünülen Tarrare’nin öbür bir ismi olup olmadığı ve soyadı bilinmiyor. Tüm kayıtlarda ondan sırf Tarrare olarak bahsediliyor. Tek kişinin bile karnının doymasının son derece sıkıntı olduğu bir devirde, bu genç adamın en az dört kişilik yemek yemesi ailesini bezdirdi ve sonunda konuttan kovuldu.
Tarrare o periyot meşhur olan ucube şovlarından birine şovmen olarak katıldı. Şov kolaydı; her şeyi yiyen adam. Sahiden her şeyi yiyebiliyordu. Çenesini o kadar geniş açıyordu ki bir sepet dolusu elma rahatlığıyla sığıyordu. Tıpkı bir sincap üzere yanaklarını genişleterek ağzına sığdırdığı bu elmaları rahatlıkla yiyordu. Gösteride yediği şeyler giderek çok daha iğrenç bir hal almaya başladı.
Tarrare: canlı canlı kedi, köpek, yılan balığı yiyen adam!
Tarrare’nin gösterisinin gaye kitlesi birden fazla vakit sokakta yaşayan hayat bayanları, sarhoşlar ve serserilerden oluşuyordu. Bu pek de naif olmayan kitlenin ilgisini çekmek için farklı numaralar gerekiyordu. Gösteriyi izleyenlerden birinin anlattığına nazaran Tarrare bir gün sahneden geçmekte olan bir kediyi ağzıyla yakaladı, bağırsaklarını çıkardı, kanını emdi ve kemikleri kalan kalana kadar yedi.
Anlatılanlara nazaran öteki bir gün bu gösteriyi çok daha büyük bir köpek üzerinde motamot uyguladı. Başka bir şovda kocaman bir yılan balığını öldürme zahmetine bile girmeden canlı canlı yuttu. Tarrare üzerinde sonraki yıllarda inceleme yapan hekimin kayıtlarına nazaran güya tüm hayvanlar onu görünce başlarına neler gelebileceğini hissettikleri için kaçıyorlardı.
Tarrare çok şişman değildi lakin sahiden çok iğrençti:
Onlarca kişinin rızkını tek lokmada yiyen bu adamın yüzlerce kilo olduğunu düşünebilirsiniz lakin kendisi sadece 100 kilogram ağırlığındaydı. Aç kaldığında çöpleri bile avuç avuç yediği bilinen ve canlı hayvanlara bile yaptıkları gözle görülen bu adamın akıl sıhhati büsbütün yerindeydi. Yani Tarrare mecnun değildi, yalnızca açtı.
Tarrare’nin olağan yükte olan vücudu tam manasıyla iğrenç durumdaydı zira yaptıklarına katlanmak için deforme olmuştu. Çenesi inanılmaz derecede geniş açılıyordu. Boğaz derisi göğsüne, o kadar şeyi kabul etmek için devamlı gerilen karın derisi ise dizlerine kadar sarkmıştı. Yanakları bir fil kulağı üzereydi.
Tarrare o kadar iğrenç bir koku yayıyordu ki metrelerce uzakta bile insanları rahatsız ediyordu. Ter kokusu, lağım suyu olarak tanım ediliyordu. Hatta etrafında gözle görülür bir buhar katmanı olduğundan kelam edilir. Yani Tarrare tüm derisi sarkmış, leş üzere kokan ve ne bulursa yiyen bir adamdı. Fakat vatanını da çok seviyordu.
Tarrare Fransız ordusuna katılıyor:
Tarrare’nin yaşadığı 18. yüzyıl, Fransa için savaşların en ağır olduğu devirlerden bir tanesiydi. Tüm bu sıra dışı imajına ve hareketlerine karşın gerçek bir vatansever olan Tarrare gösteri dünyasını bıraktı ve askere yazıldı. Maalesef bu türlü birinin ön saflarda yer alması uygun bulunmadığı için geri plana çekildi.
Bu garip asker, ordu tabipleri olan Baron Percy ve Dr. Courville’nin dikkatinden kaçmadı. Tarrare üzerinde test üstüne test yaptılar. Elbette o periyodun tıbbi kaidelerini düşündüğümüz vakit neler olup bittiği pek anlaşılamadı. Derken General Alexandre de Beauharnais’in aklına bir fikir geldi. Prusya ile savaşta olan Fransa’nın bir kuryeye gereksinimi vardı. Tarrare tam olarak neleri yiyor ve çıkarabiliyordu?
Dünyanın en aç adamı Fransız casusu oluyor:
General, Tarrare üzerinde bir deney yaptı. Tahta bir kutuya bir kağıt koydu ve bunu Tarrare’ye yutturdu. Vakit geçip de Tarrare bunu çıkardığı vakit pisliğin içindeki kağıt bulundu. Kağıt üzerindeki yazılar neredeyse silinmeden olduğu üzere çıkmıştı. Tarrare, Prusya saflarına haber gönderecekti.
Plan yapıldı. Tarrare Prusyalı bir köylü kılığına girdi, kutusunu yuttu ve esir durumdaki bir Fransız albayına kapalı bir bildiri iletmek için yola çıktı. Elbette bu derisi sarkmış ve kokan adam Prusya askerlerinin dikkatinden kaçamayarak yakalandı. Uzun azaplar sonucu itiraf etti ve içindekini çıkardı. General, Tarrare’nin yakalanacağını kestirim ettiği için sadece bildirinin ulaşıp ulaşmadığını soran bir not yazmıştı.
Tarrare ajanlık hatası ile idama mahkum edildi. Gözyaşları için darağacına çıkarılan Tarrare’nin içler acısı durumuna üzülen Prusyalı general onu affetti ve Fransız saflarına dönmesine müsaade verdi. Ordusunun yanına dönen Tarrare’nin durumu giderek daha makûs bir hal almaya başladı.
Tarrare kan içmeye, morgdaki cesetleri yemeye başladı:
Ordusunun yanına dönen Tarrare gözyaşları içinde bir daha bu türlü bir şey yapmak istemediğini söyledi. Baron Percy, Tarrare için kimi tedaviler denedi. Şarap sirkesi, tütün hapı ve daha birçok usul Tarrare’nin iştahını biraz bile olsun azaltmamıştı. Savaşın ortasında olan ordusunun kısıtlı erzağıyla bir türlü doymayan Tarrare, farklı yollar denemeye başladı.
Tarrare çöpe atılacak şeyleri bile yiyerek kendini doyurmaya çalışıyordu lakin yetmiyordu. Revirde hastalardan alınan kanları içerken ve hatta morgdaki meyyit vücutlardan modüller kesip yerken yakalandı. Son olarak 14 aylık bir bebeğin kaybolması bardağı taşıran son damla oldu. Bebeği Tarrare mi yedi bilinmiyor lakin bu son olay nedeniyle kovuldu ve yazgısına terk edildi.
Tarrare, tüberküloz yüzünden hayatını kaybetti:
1798 yılında Tarrare’nin bir hastanede ölmek üzere olduğu haberini alan Baron Percy, bu sıra dışı olayın vefatını gözlemlemek için yanına gitti. Kısa müddet içinde hayatını kaybeden Tarrare’nin ölüm nedeni tüberkülozdu.
Otopsi sırasında Tarrare’nin bağırsaklarının büsbütün çürüdüğü, irin içinde olduğu, karaciğerinin çok büyük olduğu, midesinin tüm karnını kaplayacak büyüklükte ve ülser yaralarıyla dolu olduğu görüldü. Zaten dayanılmaz olan kokusu öldüğü vakit daha da artmıştı. Tabipler otopsiyi tamamlayamadan oradan uzaklaştılar. Tarrare’nin neden bir türlü tatmin olmayan biyolojik bir açlık çektiğinin gizemi çözülemedi.
Kedileri ve köpekleri canlı canlı yiyebilen ve hatta doymak için insan eti bile yemiş olan dünyanın en aç insanı Tarrare’nin sıra dışı hikayesini bilinen tüm ayrıntılarıyla anlattık. Tarrare ve öyküsü hakkındaki niyetlerinizi yorumlarda paylaşabilirsiniz.