Pek çoğumuz küçüklüğümüzde ödevlerimiz için anne ve babamızdan yardım aldık. Tekrar birçoğumuz da bu yardımlar sayesinde notlarımızı yükseltmeyi başardık. Ancak yeni bir araştırmaya nazaran anne ve babalarımızın bizlere yaptığı bu yardım, aslında gelişimimiz için pek de yararlı bir şey değildi.
Özel ve devlete bağlı ilkokullardan öğrencilerin toplam iki bilgi tabanındaki dataları kullanılarak yapılan araştırma, mesken ödevlerinde ebeveyn yardımı ile bir çocuğun matematik yahut okuma muvaffakiyetleri ortasında manalı bir bağlantı olmadığını ortaya koydu. 1997, 1998 ve 2001 yılından kalan dataların kullanıldığı araştırmada çocukları sosyoekonomik durum ve ebeveynlerinin eğitim durumları üzere faktörler de ele alındı.
Ne kadar yardım edildiği de kıymetli değil:
Öte yandan araştırma, çocuklara yapılan yardımın az ya da çokluğunun da sonuca tesir etmediğini gördü. Bu şaşırtan sonucun nasıl ortaya çıktığı bilinmese de, kestirimi açıklamalar yapıldı. Bu açıklamalardan biri, ebeveynlerin çocuklarına nasıl düşünmeyi öğretmek yerine direkt yanıtı sunmasıydı. Çocuklar, bu nedenle ‘zorlanma’ deneyimini edinemiyordu.
Bununla birlikte bir öteki açıklama ise çocukların ebeveynlerinden yardım alırken kendilerini baskı altındaymış üzere hissetmeleriydi. Tüm bu sonuçlar ebeveynlerin çocuklarına mesken ödevinde yardımcı olmalarının pek de faydalı olmadığını ortaya koyarken, daha evvel yapılan araştırmalar ise çocuk ve ebeveyn ortasındaki münasebetin aslında bu sayede daha uygun olabileceğini de göstermişti. Ortadaki en tesirli noktanın bulunması içinse şimdi yeni araştırmaların yapılması gerekiyor.